Marmaris ve kapılar

Tam altı yıl önce çok kısa bir tatil için gelmiştim Marmaris'e.. Yine aynı sokaklarında gezip çok da beğenmiştim.. Üniversitede öğretim elemanı olduğum zamanlardı, kariyer hırsım mı ağır bastı bilmiyorum ama istifa edip o sahil kasabasına yerleşen kadın olmak için tam tamına altı yıl daha beklemem gerekti.. Cesaret her an her yerde bir kalp mesafesi uzağında olmuyor insanın, benimki de değilmiş vaktiyle.. Buralara mı yerleşsek diye metropol insanı hayalleri kurduk bir iki gün, derken işlerimize güçlerimize dönünce ve işler güçler yemek yemediğini bile unutacak kadar yoğun olunca, hayalleri de o sahil kasabalarını da unuttuk gitti.. 

Sonra hayat işte.. O zamanlar Marmaris'i birlikte gezdiğim ve sevgilim olan adamla evlenip yerleştim buralara; pek çok şeye alışmakta hala zorlansam da Marmarisli olmayı hep sevdim. Buraları sevmek için birkaç sokağa girip çıkmak yetiyor çünkü; ya da sakin bir akşamüzeri şöyle ağır ağır yürümek.. Küçük şeyler, basit şeyler özetle..

En sevdiğim sokaklarından biri de 8 Oda Butik Otel'inin de bulunduğu sokak.. Kendine has sürprizleri var bu sokağın; çok alakasız bir köşe ağacı dilek ağacına dönüşmüş mesela.. Her geçen bir kurdele asmış geçmiş;neden bilmem bir dilek tutmak aklıma bile gelmedi.. Yıllar önce tuttuğum bir dileğin elini tuttuğumdan belki de.. 

Bir de kapılar var tabi.. Hafif çekinerek poz veriyorum kapıların önünde; ama o kadar güzeller ki anı kaydetmeden de geçmek içime sinmiyor. Bir yandan insanların mahremiyetine giriyormuş gibi hissetmenin mahcubiyeti diğer yandan kapıların cazibesi..  "Kapı açılır, sen yeter ki vurmayı bil! Ne zaman, bilmem! Yeter ki o kapıda durmayı bil!" demiş ya Mevlana; kapı ile ilgili duyduğum en anlamlı kelimeler bunlar. Çünkü sahiden marifet o kapıyı bulmakta değil; duracak kadar sabrı, dermanı bulmakta.. Hayatımda hep doğru kapılarda durdum diyemem, ama durduğum kapılarda o kadar sabırla durup bekledim ki hayat bazen er bazen geç ama mutlaka mükafatlandırdı beni.. 

"Görünen her şeyin gerisinde daha engin bir şey vardır; Her şey, kendinden başka bir şeye açılan bir yol, bir kapı, bir pencereden başka bir şey değildir."

Şimdi o dilek ağacının önünden geçsem bir kere daha, herkesin kendi kapısını ve orada duracak sabrı bulmasını dilerdim.. Çünkü bir gün mutlaka..!