DEĞERLER EDİNİMİ: VALUEDUCATION





Her alanda olduğu gibi yabancı dil öğretiminde de değerler edinimi üzerine uzun uzun düşünülmesi gerekiyor; her ders materyali ve hatta sınıfta geçen her dakika, her saniye değer öğretimi için bambaşka bir fırsata dönüşebilir. Primo Levi'nin toplama kampı gözlemlerini anlattığı kitabında da yazdığı gibi ben değilsem kim, şimdi değilse ne zaman? Her birimiz birer eğitimci olarak mecburen o kişiyiz artık ve şimdi başlamak için en doğru zaman.

Bir yandan göklere çıkardığımız, pırlantalara sardığımız Z kuşağı yanında bambaşka eksilerle geldi; duygusal gelişimleri, toplumsal bakabilme yetileri yeterince gelişmediğinden koca bir neslin gün be gün bencilleşmesini izliyoruz; ve sanıyoruz ki çaresiziz… Oysa değerler öğretimini her ders sürecine yayabilen bir eğitim devrimi köprüden önceki son çıkış hepimiz için.

Peki değerler öğretimi derken neyden bahsediyoruz; bu yüzyılın değer paradigmalarını kime göre, neye göre belirliyoruz. Elbette kültürel faktörler de dikkate alınmalı; sosyal bilimciler tüm süreci yeniden gözden geçirmeli ama kültürel ögelerden bağımsız, evrensel olan ve her çağda kabul gören, toplumların ve hatta insan olmanın dengesini oluşturan değerler de var; işte eğitim sistemini bu değerler üzerinde yeniden inşa etmeliyiz.

Okuma becerilerini geliştirmek için seçtiğimiz metinleri çala kalem seçme lüksümüz yok artık; mecburuz adaleti, nezaketi, saygıyı, sevmeyi, sorumluluk bilincini, yardımlaşmayı anlatan metinleri sınıfa taşımaya; izlettiğimiz videolar basmakalıp söylemlerin ötesinde olmalı; dünyanın başka türlü döndüğünü, iyi insan olmanın erdemini, mümkünlüğünü bu nesle anlatmak zorundayız... Ted Talk videolarının ders materyali olarak kullanımı artık çoktan kabul gördü; bundan birkaç yıl önce, hatta henüz kitaplara bile girmemişken, her ay bir farkındalık teması ile not alma becerileri gelişsin diye sınıfa taşıdığım o videolar artık her yerde. Dünya bizden insan yetiştirmemizi değil “iyi” insanlar yetiştirmemizi bekliyor; çünkü ortalama bir doktora, ortalama bir mühendise ihtiyaç yok; ortalama bir eğitimciye de öyle. Konuşma becerileri üzerinde duracaksak sihirli değneklerin rollerini unutmak zorundayız; bu yüzyılda yok artık o sihirli değnek ve ıssız bir adaya düştüklerinde yanlarına alacakları o üç şey de önem arz etmiyor; yaratıcı düşündükleri başka soruları hak ediyor bu nesil. Issız adaya düşmesinler de kendi adalarını yaratsınlar mesela? Sihirli değnekleri olmasın ama toplum bilinçleri olsun; birine yardım etmeye cesaretleri, yürekleri olsun ve her biri bir sosyal sorumluluk projesinin kahramanı olsun?

Koşar adım geçiyor zaman… Peki sen değilsen kim? Şimdi değilse ne zaman?






Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Biri Anlatsın Bana Nedir Bu Normal?

Resim
Yazının başlığı için de şarkıları için de Bulutsuzluk Özlemi'ne müteşekkirim, ancak yazının devamının ne yazık ki onlarla derinden bir ilgisi yok. Bu sefer konu eğitim, tatilde sisteme sardım :)  Buyurunuz.. Eğitimin içinden yani magmasından yani çekirdeğinden bildiriyorum: eğitimde son birkaç yıldır oluşan bir "taraf sendromu" var; ve öyle ki bu sendromu aşmadan hedeflenen hiçbir başarının kayda değer olma şansı da yok.. Literatürde bile yer bulmuş kendine; öğrenci dostu öğrenme yaklaşımları diye geçiyor; "student-friendly learning approach" diye aratınca da üzerine yazılmış destansı makaleler karşılıyor bizi.. 2005 yılı itibariyle eğitimin aktif olarak içindeyim; üniversitede de ders verdim, ortaokul sıralarında da; kendi makamıma ait odamda da oturdum yıllarca, öğretmenler odasında da, yönettiğim zamanlar da olduğu özetle, yönetildiğim zamanlar da.. Yani sahiden içeriden, hem de en derinden bildiriyorum.. Eğitimde taraf sendromunu kaldırmadığımız ...
Devamı

ayıklanmış barbunya ve feminizm

Resim
Ben bir feminist olarak artık en çok erkeklere üzülüyorum.. Bir öküzün boynuzlarında sallanıp durmuyorsa dünya eşitlik ve adalet diye de bir şey olmalı bir yerlerde.. Evde de dışarıda da üretmenin bir adaleti olmalı.. Kadının sadece tüketen olarak görülmesi bu yüzyılda sadece erkeğin suçu değil artık.. Sağım solum hayatlarındaki adamlara ATM ve kredi kartı muamelesi yapan yüce kadınlarla dolu.. Babası, abisi, sevgilisi, kocası vesairesi çok da değiştirmiyor durumu.. Erkek çalışır kadın yer sığlığı dünya başka bir düzlemde de dönse benim için kabul görmeyecek..  Bir de kadın hakları için ne bedeller ödenmiş vaktiyle.. Sonra bir grup ulu kadın çıkıyor diyor ki "ay canım ben çalışmak istemiyorum".. Ne tatlı ne sevimli.. Kadının kendini bile isteye soktuğu şu halden utanıyorum.. Üniversite mezunu pek çok kadın tanıyorum evinin "hanımı" olmayı seçen.. Evine de kendine de yetiyor olmak daha güzel bir seçenek değil midir oysa.. Kolayı seçmen seni daha başarılı da...
Devamı
Resim
benim artik pazartesi sendromlarim yok.. pozitiflikten ölen de bir insan olmadigima gore buralarin huzuru bir sekilde bulasiyor sanirim insana, ben buna yoruyorum.. ise kosturarak yetismeye calismiyorum, isten de kosarak cikmiyorum.. bir denge hali, durma hali.. hayatimda girmedigim kadar derse giriyorum ve nasil oluyorsa daha az yoruluyorum.. yonetici olmak ruhuma fazla geliyormus demek, lider ruhumu kapi disinda tutunca insan tarafimi, hayatin keyifli halini iceri aliyorum.. ilk defa bu kadar uzun uzun kitap okuyup, ust uste filmler izliyorum.. hayata yetisme derdi yok, kendime vakit ayiramiyorum sikayetleri yok.. bu sabah yeniden fark ettim ki ben bir suredir resmen 'yaşıyorum'. fonda bir italyan şarkısı..baciami ancora!
Devamı