ayıklanmış barbunya ve feminizm

Ben bir feminist olarak artık en çok erkeklere üzülüyorum..


Bir öküzün boynuzlarında sallanıp durmuyorsa dünya eşitlik ve adalet diye de bir şey olmalı bir yerlerde.. Evde de dışarıda da üretmenin bir adaleti olmalı.. Kadının sadece tüketen olarak görülmesi bu yüzyılda sadece erkeğin suçu değil artık.. Sağım solum hayatlarındaki adamlara ATM ve kredi kartı muamelesi yapan yüce kadınlarla dolu.. Babası, abisi, sevgilisi, kocası vesairesi çok da değiştirmiyor durumu.. Erkek çalışır kadın yer sığlığı dünya başka bir düzlemde de dönse benim için kabul görmeyecek.. 


Bir de kadın hakları için ne bedeller ödenmiş vaktiyle.. Sonra bir grup ulu kadın çıkıyor diyor ki "ay canım ben çalışmak istemiyorum".. Ne tatlı ne sevimli.. Kadının kendini bile isteye soktuğu şu halden utanıyorum.. Üniversite mezunu pek çok kadın tanıyorum evinin "hanımı" olmayı seçen.. Evine de kendine de yetiyor olmak daha güzel bir seçenek değil midir oysa.. Kolayı seçmen seni daha başarılı daha ala bir kadın yapmaya yetmeyecek.. İş mükemmel olmakta da değil zaten.. Yani sen çık kabuğundan.. Evinin kadını olmak yetmesin sana, çünkü bir de sen varsın bu oyunda.. İletişim kurma, üretme, değerli hissetme, inisiyatif alabilme gibi başka beceriler de var çalışınca edinilen.. Mesele sadece para değil özetle.. Barbunyayı ayıklanmış mı alsam karar verme mekanizmanı geliştirmeye yetmeyecek.. Komşudan kekine kısırına gelen övgüyle yürümez o içindeki değer gemisi.. Havuç rendeleyerek geçen ömür de ömürden sayılmaz bence.. Ki en çok da o çamaşırlar başında beklemesen de kuruyacak.. 



Sen dinle beni.. Çık kabuğundan.. Üç bine bölünüp dünyaya yetmek bütün kalıp kendine yetememekten yeğdir.. Çünkü bu ülkede her şeye ve herkese rağmen çalışan kadın  olmak başlı başına bir zaferdir..








Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Biri Anlatsın Bana Nedir Bu Normal?

Resim
Yazının başlığı için de şarkıları için de Bulutsuzluk Özlemi'ne müteşekkirim, ancak yazının devamının ne yazık ki onlarla derinden bir ilgisi yok. Bu sefer konu eğitim, tatilde sisteme sardım :)  Buyurunuz.. Eğitimin içinden yani magmasından yani çekirdeğinden bildiriyorum: eğitimde son birkaç yıldır oluşan bir "taraf sendromu" var; ve öyle ki bu sendromu aşmadan hedeflenen hiçbir başarının kayda değer olma şansı da yok.. Literatürde bile yer bulmuş kendine; öğrenci dostu öğrenme yaklaşımları diye geçiyor; "student-friendly learning approach" diye aratınca da üzerine yazılmış destansı makaleler karşılıyor bizi.. 2005 yılı itibariyle eğitimin aktif olarak içindeyim; üniversitede de ders verdim, ortaokul sıralarında da; kendi makamıma ait odamda da oturdum yıllarca, öğretmenler odasında da, yönettiğim zamanlar da olduğu özetle, yönetildiğim zamanlar da.. Yani sahiden içeriden, hem de en derinden bildiriyorum.. Eğitimde taraf sendromunu kaldırmadığımız ...
Devamı
Resim
benim artik pazartesi sendromlarim yok.. pozitiflikten ölen de bir insan olmadigima gore buralarin huzuru bir sekilde bulasiyor sanirim insana, ben buna yoruyorum.. ise kosturarak yetismeye calismiyorum, isten de kosarak cikmiyorum.. bir denge hali, durma hali.. hayatimda girmedigim kadar derse giriyorum ve nasil oluyorsa daha az yoruluyorum.. yonetici olmak ruhuma fazla geliyormus demek, lider ruhumu kapi disinda tutunca insan tarafimi, hayatin keyifli halini iceri aliyorum.. ilk defa bu kadar uzun uzun kitap okuyup, ust uste filmler izliyorum.. hayata yetisme derdi yok, kendime vakit ayiramiyorum sikayetleri yok.. bu sabah yeniden fark ettim ki ben bir suredir resmen 'yaşıyorum'. fonda bir italyan şarkısı..baciami ancora!
Devamı